LUSAW

Naglalakbay nang mag-isa

Ngunit sa isip ay kasama ka

Naglalakad sa ilalim ng init ng araw

Kasabay ang pagkalusaw na nadarama.



Simula nang makilala ka

Hindi na mauling nalimot pa

Nang ika’y makausap na

Mga salita mo ay tumatak na.




Kahit walang kasiguraduhan

Kung ano tayong dalawa

Wala ng ibang naisip pa

Kundi ang makasama ka.




Sa sandaling ito ng pag-iisa,

Sinisita ng isip ang pusong sumisigaw

Huwag nang alalahanin pa

Ang mga sandaling nakasama ka.




Sinarado ang puso sa loob ng maraming taon

Agad itong kumawala sa araw ng pagdating mo

Nasaan ang inipong lakas,

Kung sayo ay tuluyan nang nanghina?




Itutuloy pa kaya

Ang sayo ay labis na paghanga

O sa gitna ng init ng araw

Hahayaang malusaw ang nadarama?




Para sa mga humahanga at umaasa

(Ipagpatawad ang pagtatangka. Lumaya ang isipan. Kumawala ang panulat.)