May nakita akong babae.
Nagbabasa ng aklat.
Isang aklat,
Na para sa mga pusong wasak.
Bakit niya iyon binabasa?
Kabilang ba siya sa sawi sa pagmamahal?
Marahil oo.
Baka nakakarelate.
Marahil hindi.
Pampalipas lang ng oras.
Lumapit ako.
Tinanong ko siya.
"Miss, bakit ka nagbabasa niyan?"
Sinarado niya ang libro.
Tumingin siya sa akin.
Nakita ko
Ang mga pabagsak na luha.
Bigla siyang sumagot.
"Ang puso ko'y wasak."
Sumagot ako.
"Nakatutulong ba 'yan?"
Sinagot niya ako.
"Oo, dahil ramdam ko....
Na hindi ako nag-iisang ganito sa mundo."
Naglakad ako palayo.
May nais puntahan.
Baka sakaling makatulong sa aking nararamdaman.
May nakita akong babae.
Nagbabasa ng aklat
Isang aklat
Na para sa mga pusong wasak.
Nakatingin siya sa akin.
Pabagsak ang mga luha.
Nakita ko ang aking sarili,
Sa harap ng salamin,
Hawak ang kaparehong aklat.
*May 17, 2014 - Walang pasok. Walang kuryente dahil sa bagyo. Isang araw na tinapos ang libro ni Marcelo Santos III.
(Ipagpatawad ang pagtatagka.)
No comments:
Post a Comment